Je kunt je boek om zeep helpen. Dat kan direct vanaf de de start. Gebruik daarvoor deze 7 (ironisch bedoelde) strategieën om te falen. Of je doet precies het tegenovergestelde.
Er zijn veel manieren om iets niet te doen. Zoals de nieuwe booteigenaar die een paar jaar geleden voor het eerst zijn pleziervaartuig vol tankte. Alleen zag hij de buis, bedoeld om hengels vast te houden, aan voor de gastank. Na het tanken startte hij de motor. De gasdampen vatten vlam en bliezen de hem de lucht in. Hij kwam naar beneden en werd gered, maar de boot was naar de gallemiezen.
Jij kunt net zo creatief zijn in het vinden van manieren om je boek niet te schrijven. Met een weinig nadenken en zonder veel moeite kun je gemakkelijk methoden bedenken om te voorkomen dat je een boek afmaakt, of voorkomen dat je ooit een boek schrijft dat het risico loopt goed te verkopen.
Dus als je doelen niet afmaken, of niet verkopen zijn, ben ik hier om je te helpen met de volgende zeven tips:
1. Wacht op inspiratie om je boek om zeep te helpen
Ga met je laptop naar je favoriete schrijfplek. Misschien is je favoriete locatie een Van der Valk. Ga zitten met een kop koffie en houd deze met beide handen vast. Nip er langzaam van. Houd je vingers uit de buurt van je toetsenbord. Kijk uit het raam. Wacht op een vlucht ganzen die in V-formatie vliegen. Als er geen raam is, bestudeer dan de andere klanten en zorg ervoor dat ze je gezichtsuitdrukking van buitenaardse concentratie kunnen zien.
Je wacht op inspiratie. Het moet uit de hemel neerdalen en je ontsteken als een spaceshuttle.
Schrijf tot dat moment geen woord. Als je in de verleiding komt om zonder inspiratie aan het werk te gaan, open dan direct Spider Solitaire. Zeg tegen jezelf dat dit je geest zal ontspannen, zodat de inspiratie kan binnenstromen.
Zo moet het niet
Natuurlijk doen schrijvers die het verstandig vinden om hun romans af te maken, dingen andersom. Ze wachten niet op inspiratie, ze gaan er achteraan. Dus volgen ze het advies van Peter De Vries op, die zei: “Ik schrijf wanneer ik geïnspireerd ben, en ik zorg ervoor dat ik elke ochtend om negen uur geïnspireerd ben.” Ook Jeroen Windmeijer gaat zitten en schrijven.
Deze arme zielen denken dat het geheim van het schrijven van een roman is om te schrijven en snel kleine problemen op te lossen en de grote pas nadat de eerste versie is voltooid.
Ze doen dit soort dingen:
- Ze stellen een schrijfquotum in. Het quotum is niet gebaseerd op hoeveel tijd ze besteden aan het nadenken over schrijven, maar op hoeveel woorden ze op papier krijgen. Sommigen hebben een dagelijks quotum, anderen een wekelijks. Maar ze zoeken uit wat ze redelijkerwijs kunnen en willen en stellen als doel een quotum van ongeveer 10 procent daarboven.
- Ze herschrijven het schrijfwerk van de vorige dag en gaan verder. Door te herschrijven wat ze de dag ervoor schreven, komen ze terug in de flow van hun verhaal. Ze fixen kleine dingen, spelling en stijl meestal, en werken door. Op een dag kijken ze op en zien ze een voltooid manuscript. Ze zijn compleet vergeten hoe ze geen boek moeten schrijven.
2. Kijk constant achterom om je boek om zeep te helpen
Om je boek niet te schrijven, moet je je constant zorgen maken over hoe slecht je boek zou kunnen worden. Pauzeer elke duizend woorden of zo en denk: dit is zo ongeveer de slechtste troep die een mens kan schrijven. Waar staat de pálinka?
Deze gast heet je ‘innerlijke redacteur’ en hij is je beste vriend.
Als je lang genoeg over die twijfels nadenkt, kun je ze zelfs tot angsten door ontwikkelen. Jack Bickham, een romanschrijver die beter bekend stond om zijn boeken over het ambacht, zei het zo:
“We zijn allemaal bang: om dom te lijken, geen ideeën meer te hebben, nooit één exemplaar te verkopen, niet opgemerkt te worden. Wij fictieschrijvers maken er een zaak van om bang te zijn, en niet alleen om er dom uit te zien. Sommige van deze angsten zullen misschien nooit verdwijnen, en we zullen misschien gewoon moeten leren ermee te leven.”
Zo moet het niet
Natuurlijk zijn er schrijvers die hun twijfel en angst de nek omdraaien. Hoe doen ze dat? Ik zou het je niet moeten vertellen, want het is contraproductief in je streven om je boek niet te schrijven.
Meestal rammelen ze gewoon op het toetsenbord. Ze concentreren zich op de woorden voor hen en schoppen die innerlijke redacteur in een hoek. Ze trainen zichzelf hiertoe via schrijfoefeningen, zoals:
- De vijf minuten non-stop. Schrijf vijf minuten, indien mogelijk ‘s morgens vroeg, zonder na te denken over wat je schrijft. Geen correcties. Schrijf gewoon.
- De paginalange zin. Kies iets om te beschrijven (je kamer of een personage) en schrijf er één zin van één pagina over, zonder te bewerken, maar werk in plaats daarvan verder aan associaties die zich voordoen.
- De lijstjesmaker. Maak een lijst als je vastzit. Brainstorm over ideeën zonder ze te beoordelen. Zet je filter uit. Krijg veel ideeën en kies de beste.
- Schrijvers die de innerlijke redacteur hebben kaltgestellt, hoeven zich geen zorgen te maken over de juiste woorden. Het enige waar ze zich zorgen over maken is dat de woorden worden geschreven.
Ze hebben echt niet begrepen hoe je geen boek zou kunnen schrijven.
3. Negeer het ambacht om je boek om zeep te helpen
Dit advies over hoe je geen boek schrijft is altijd van toepassing, ongeacht of je je eerste versie afmaakt of niet. Het is de kreet van de artistieke rebel die koste wat het kost regels en technieken aan de kaak stelt en alles wat binnen honderd meter van structuur komt.
Dit zorgt voor een zeer goed gevoel, alsof je de koning van de wereld bent. Je kunt alle verhalenvertellers die je voorgingen volledig negeren (noem ze flutschrijvers). Het feit dat jij je boek waarschijnlijk nergens zult laten zien, mag je niet hinderen bij je onhandelbare schrijfgewoonten.
Zo moet het niet
De verkeerd geïnformeerde Schriftgeleerden die hun boeken daadwerkelijk verkopen en lezerskringen opbouwen, nemen het schrijven serieus. Ze bestuderen het zonder verontschuldiging en laten mensen feedback geven: redacteuren, meelezers, vertrouwde en objectieve vrienden en ze lezen talloze romans en onderzoeken wat er aan de hand is. Daarbij volgen ze deze werkwijze:
Ze analyseren succesvolle verhalen. Daar stellen ze stellen vragen bij en gebruiken hun bevindingen om hun werk te versterken. Bijvoorbeeld:
- Hoe zorgt de schrijver ervoor dat ik de pagina wil omslaan?
- Waarom ben ik betrokken bij de hoofdpersoon?
- Wanneer wordt de inzet verhoogd?
- Hoe integreert de schrijver bijfiguren?
- Wat zorgt ervoor dat een scène werkt?
- Wat is de sleutel tot conflicten?
- Hoe gaat de schrijver om met dialoog?
Deze leergierige schrijvers zouden lid kunnen zijn van schrijven.community en lezen boeken over schrijven. Wat ze leren passen ze toe en oefenen ze en door het wonder van vallen en opstaan, groeien ze als schrijvers.
Maar dit is een blog over hoe je geen roman moet schrijven, dus volg hun voorbeeld op eigen risico. Oh ja, ik had het over zeven toch? De andere vier krijg je volgende week.
Laatste update 9 May 2022 door Edwin