Toen Natalie Portman een dochter kreeg, merkte ze meteen het verschil op tussen de boeken die ze kreeg en die ze kreeg na de geboorte van haar zoon. Waar zijn boeken allerlei soorten verhalen waren, gingen de babyboeken voor haar dochter over feminisme, van sterke vrouwen tot feministische zuigelingen. Ze waren bedoeld om kracht te geven, maar bij Portman zorgde het voor het tegenovergestelde effect.
‘Het maakte me verdrietig om aan een kind uit te leggen dat meisjes en vrouwen veel obstakels hebben. Waarom ze anders worden behandeld, voordat ze zelfs maar de wereld zijn gaan ervaren’. Dit schreef schreef de actrice, producer en regisseur in een brief die vooraf gaat aan haar nieuwe boek, Natalie Portmans Fabels.
Portman probeerde haar leeslijst verder uit te breiden dan de boeken die ze kreeg. Ze wilde haar dochter kennis laten maken met fabels. Daarbij realiseerde ze zich dat de meeste van haar favorieten protagonisten hadden die mannelijk zijn. Iets ‘mannelijk’ benoemen is wat ze in de echte wereld ook deed. Gestaag begon ze de voornaamwoorden in zij / haar / de hare te veranderen bij het voorlezen. Dit heeft uiteindelijk geleid tot Natalie Portmans Fabels.
Illustraties
Het boek is geïllustreerd door Janna Mattia. Het is een hervertelling van drie klassieke verhalen: “De schildpad en de haas”, “de drie biggetjes” en “De stadsmuis en landmuis”. Natalie Portman schrijft in haar brief: ‘Storytelling is hoe we empathie oefenen. We leven mee met personages in verhalen zoals we dat zouden kunnen doen voor onszelf of onze vrienden. Als de entree tot empathie samenvalt met volledig mannelijke verhalen, dan krijgen jongens het idee meisjes dat ze zich vooral bewust moeten zijn van mannelijke gevoelens.’
Tijdens een diner bij BookExpo’s deelde de auteur haar gedachten over hoe het perspectief in de kinderliteratuur kan worden veranderd. ‘Deze klassieke verhalen hebben geweldige boodschappen. Het zijn geweldige manieren om een beeld te geven van ons dierenrijk dat niet scheef getrokken is. De verhalen geven kinderen de moraal die we altijd al van generatie op generatie hebben doorgegeven. Ze zijn bovendien ‘genderveilig’. Dus we vertellen geen van onze kinderen dat het innerlijke leven van jongens waardevoller is dan datvan meisjes.’
Dit sluit wat ons betreft goed aan bij het boek ‘Onzichtbare vrouwen’ van Caroline Criado Perez.
Bron: publishersweekly.com