We komen bij Schrijven. Community regelmatig schrijffouten tegen. Vandaar dat we bedacht hebben dat een paar blogs over schrijffouten en hoe ze te corrigeren handig kan zijn. De schrijffout van deze week is Bij het Begin Beginnen.
Iedereen maakt fouten, zelfs schrijvers, maar dat is oké, want elke fout is een geweldige kans om te leren. Het team van Wryter is in de loop der jaren getuige geweest van veel fouten, dus we zijn deze reeks begonnen om ze vroeg in het schrijfproces te helpen identificeren. De fouten zijn niet gericht op grammaticaregels, hoewel we ook op dat gebied hulp bieden.
In plaats daarvan kijken we naar grotere beeldfouten en ongelukkige formuleringen, inclusief de fout om te veel expositie te gebruiken, je pitch te verbergen of trends na te jagen. De schrijffout van deze week is Bij het Begin Beginnen.
Schrijffouten die schrijvers maken: Bij het Begin Beginnen
Stel je voor: je bent klaar met de eerste versie van je manuscript. Je voelt je er goed bij. Er is een duidelijk begin, midden en einde. Je karakters zijn driedimensionaal, het plot beweegt lekker mee, de setting is goed geschilderd, er zit misschien zelfs een vleugje romantiek in. Maar iets voelt gewoon niet goed waar je de vinger niet helemaal op kunt leggen.
Denk dan het volgende: Wat als het begin niet het begin is?
Als ik een verhaal schrijf, kan ik dat het gemakkelijkst in chronologische volgorde doen. Ik heb de neiging om verhalen te bedenken die het volledige leven van mijn personages omvatten. Vraag me niet waarom. Het is te ambitieus voor mijn capaciteiten en toch kan ik er niet mee stoppen.
Eén zo’n verhaal stuurde ik naar een bevriende schrijver voor feedback. Ze vroeg me de basis van het verhaal – niet te gedetailleerd, alleen waar ik het hoopte te brengen. Dus ik deelde met haar het algemene idee van wat er zou komen, en ze vertelde me dat, gezien wat ik had beschreven, ze niet zag hoe het daarheen zou leiden. Het was niet omdat het slecht of verwarrend was, maar omdat het te lang duurde voordat er echt iets op het spel stond.
In het begin was ik hierdoor teleurgesteld. Ik was eigenlijk trots op wat ik kan geschreven (stel je voor!) en had er een goed gevoel bij. Maar het probleem zat niet in het schrijven zelf of het concept. Het lag in het interesseniveau van de lezer. Ze gaf me het advies om het opruiende incident eerder in het verhaal te schrijven dat ik in het plot had uitgelegd. Al was het maar om mezelf te herinneren aan het doel van het verhaal.
Het midden is het begin
Ik wist dat deze scène ongeveer halverwege zou plaatsvinden en zou leiden tot een volledige verandering van toon voor de tweede helft van het verhaal. Het kwam zo gemakkelijk uit me; het voelde bijna alsof ik een heel apart kort verhaal aan het schrijven was. Het schrijven ervan was een geweldige oefening om mezelf eraan te herinneren wat ik wilde bereiken, hoe ik wilde dat de personages zouden veranderen en de hoge inzet die ik in de eerste helft wilde oproepen.
Dat bracht me op een idee. Ik las de scène keer op keer en probeerde er een gevoel uit te distilleren dat ik zou kunnen beschrijven, of me richten op een moment en dat uitwerken. Ik koos voor een bijzonder oprecht moment tussen de personages, omdat de kern van het verhaal hun connectie was. Vervolgens schreef ik vier pagina’s over dat moment.
Ik nam die vier pagina’s en verplaatste ze naar het begin van het verhaal. Ik opende het zes jaar voordat het verhaal ‘begint’, waarbij ik enkele belangrijke details verwijderde en de schijnbaar overbodige benadrukte. Het is het enige aan het concept dat ik heb gewijzigd en ik heb het teruggestuurd naar mijn schrijfvriendin.
In plaats van zich af te vragen: “Waar gaat dit heen?” merkte ze dat ze zich afvroeg: “Hoe zijn ze hier gekomen?”. De verandering in kwestie zorgde ervoor dat ze wilde blijven lezen om erachter te komen. Het was de eerste keer dat ik, in plaats van te herschrijven om iets duidelijker te maken, gewoon meer moest schrijven en open moest staan voor hoe het ‘begin’ er anders uit zou kunnen zien dan ik me had voorgesteld.
Beter schrijven, beter herschrijven
Laat me duidelijk zijn: ik ben niet de eerste schrijver die dit doet, en anderen hebben het zeker beter gedaan. Het is een beproefde techniek om verhalen te vertellen. Maar het was de eerste keer dat ik zag hoe het mijn verhaal beter maakte zonder fundamenteel te hoeven veranderen wat voor mij natuurlijk voelde in mijn schrijfproces.
Zelfs ik werd steeds nieuwsgieriger naar wat er met deze mensen zou gebeuren toen zich in de eerste helft nieuwe wendingen openbaarden.
Niet elk verhaal heeft dit nodig. Ik suggereer alleen dat zelfs ons beste werk soms doordachte overweging van ons nodig heeft om het te versterken. Gelukkig zijn we uitgerust met de kennis en kunde om dat voor elkaar te krijgen. Je groei als schrijver herkennen is een prachtig en krachtig moment. Als je je schrijfwerk voor jezelf terugleest en je een gevoel van trots voelt, is het een ongeëvenaarde sensatie.
Maar groeien als schrijver betekent ook groeien in hoe je herschrijven benadert. Trots zijn op wat je hebt bereikt en weten dat het wat massage nodig heeft, kan tegelijkertijd bestaan. Als je vroeger misschien helemaal opnieuw zou zijn begonnen, overweeg dan een alternatieve route.
Stel je het moment voor waar je naartoe werkt. Schrijf het op. Neem nu dat tafereel en verdoezel het. Verwijder details, voeg verschillende toe, concentreer je op één aspect ervan en maak dat de opening van je verhaal.
Hoe heeft het de energie veranderd? Voelt het boeiend? Vraag je bètalezers of hun interesse is gewekt. En als je het moment in het verhaal bereikt waar de scène zich afspeelt, ga er dan verder op in. Zoom uit om de volheid te laten zien. Het kan zowel een manier zijn om je eerste versie nieuw leven in te blazen als een herinnering voor jezelf waar het naartoe gaat en om door te gaan.
Wil je alle ins en outs weten over schrijftechnieken en knetterende openingen? Meld je dan aan voor onze Masterclass Schrijven 2.0.
Laatste update 9 May 2022 door Edwin